Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

Η δίωξη και παραπομπή σε δίκη των 11 ανήλικων μαθητών της Λάρισας υπήρξε η σοβαρότερη θεσμική εκτροπή των τελευταίων χρόνων.


ΔΗΛΩΣΗ ΣΥΝΗΓΟΡΟΥ

Η δίωξη και παραπομπή σε δίκη των 11 ανήλικων μαθητών της Λάρισας (διαδηλωτών και μη), που κατηγορήθηκαν (μεταξύ άλλων κακουργημάτων και πλημμελημάτων) και για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, κατά τα γεγονότα της 8ης Δεκεμβρίου 2008 στη Λάρισα, υπήρξε η σοβαρότερη θεσμική εκτροπή των τελευταίων χρόνων.
Επιβεβαίωσε με τον πιο δραματικό τρόπο τους φόβους όλων εκείνων που αντέδρασαν και αντιδρούν στην ψήφιση των τρομονόμων.
Απέδειξε ότι στόχοι της αντι-τρομοκρατικής νομοθεσίας δεν είναι οι δήθεν ένοπλες ομάδες, αλλά κάθε μαζικό, μαχητικό, κοινωνικό κίνημα και άρα κάθε αγωνιζόμενος που κατεβαίνει στο δρόμο, αντιδρά, διαμαρτύρεται, διεκδικεί και αμφισβητεί. Πριν απ' όλα όμως κατέδειξε ότι δίπλα στον κρατικό αυταρχισμό αναπτύσσεται κι ένας ιδιόμορφος ρατσισμός απέναντι στη νεολαία και το κίνημά της, για τα οποία φαίνεται να καθιερώνεται πλέον ένα μόνιμο τεκμήριο υποψίας, ενώ οι ποινικές δίκες μετατρέπονται σε αιχμηρότατο πολιτικό εργαλείο.
Η απόφαση του Τριμελούς Δικαστηρίου Ανηλίκων Λάρισας, με την πλήρη απαλλαγή των 9 από τους 11 κατηγορουμένους ανηλίκους από κάθε κατηγορία, υπήρξε μια -εν μέρει- γενναία απόφαση.
Ο εφιάλτης όμως που έζησαν τα παιδιά αυτά, βρισκόμενα σε δικαστική ομηρία για δύο ολόκληρα χρόνια, ασφαλώς σημάδεψε την ψυχοσύνθεσή τους σε μια πολύ ευαίσθητη ηλικία, γεγονός που θέλω να πιστεύω ότι δεν θα αποτελέσει τροχοπέδη για την ομαλή εξέλιξη της πολιτικής και κοινωνικής τους συνειδητοποίησης.
Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι τα δύο ανήλικα παιδιά, που σύμφωνα με την απόφαση «τέλεσαν τα αδικήματα της έκρηξης και των διακεκριμένων φθορών (ο ένας εξ αυτών κατ' εξακολούθηση)», υπήρξαν οι πιο αδύναμοι κρίκοι αυτής της αλυσίδας, αφού είχαν το «μειονέκτημα» ο μεν ένας να είναι αλβανικής καταγωγής, ο δε άλλος να έχει ιδιαίτερα υψηλό ανάστημα..!
Κι από την άλλη πλευρά, η πόρτα των τρομονόμων παραμένει μισάνοιχτη. Είναι προφανές ότι κινούμαστε με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς έναν διοικητικό ολοκληρωτισμό, που κυριαρχείται από το δόγμα της «μηδενικής ανοχής», την άμεση και εντατική ποινικοποίηση των διαδηλώσεων και κάθε διαμαρτυρίας και τη θεαματική αύξηση των αυθαίρετων και τυχαίων συλλήψεων.
Ευθύνη όλων μας να υπερασπιστούμε σταθερά και επίμονα τα κοινωνικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες και να αντισταθούμε με κάθε τρόπο στην πολιτική αυθαιρεσία και βαρβαρότητα, που όπως φαίνεται συμβαδίζουν απόλυτα με τον εργασιακό μεσαίωνα που μας επιφυλάσσουν.

Θεσσαλονίκη 17 Δεκεμβρίου 2010
Αρετή Σκουνάκη,
Συνήγορος υπεράσπισης μίας (εκ των αθωωθέντων) ανήλικης μαθήτριας
απο το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου