Δεν μπορούσε να υπάρξει, πιο έντονη δήλωση επιμονής στον αγώνα, στην ανυποχώρητη στάση εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων, στην τεράστια δήλωσή μας πως ήρθαμε για να μείνουμε, σε αυτή τη σύγκρουση με το σύστημα της εκμετάλλευσης και το πολιτικό του προσωπικό, από αυτή της περασμένης Κυριακής.
Η κινητοποίηση της περασμένης Κυριακής, και το απεργιακό διήμερο που προηγήθηκε είναι ιδιαίτερης ποιότητας για όλους μας, παρακαταθήκη μάχης, και έναρξη ενός ανώτερου προβληματισμού για την οργάνωση του αγώνα...
Το σημαντικότερο που μένει, είναι πως η πάλη ενάντια στην νέα συγκυβέρνηση πλέον ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, μιας ακόμα δηλαδή εκδοχής του πολιτικού συστήματος που θα διαχειριστεί την εν εξελίξει χρεωκοπία, περνάει πλέον σε χώρους δουλειάς, διευρύνεται σε καταλήψεις δημόσιων κτιρίων και κλαδικούς απεργιακούς σταθμούς. Προβληματιζόμαστε και οργανώνουμε πλέον όχι μόνο τα, σημαντικά φυσικά, μεγάλα μας κεντρικά ραντεβού, αλλά και την προσπάθεια αυτή η πολιτική και αυτό το σύστημα να δεχθεί ασφυξία στην καθημερινότητα.
Αυτό το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, το πολιτικό του προσωπικό, οι παράλληλοι αστικοί θεσμοί υποστήριξής του όπως είναι φυσικά και τα ΜΜΕ, έκαναν τη μάταιη προσπάθεια να στρέψουν τη συζήτηση στις φλόγες των κτιρίων της Αθήνας. Αυτοί που απαξιώνουν ζωές καθημερινά, που κρατάνε ενέχυρο για τις δανειακές συμβάσεις με τους υπερεθνικούς συνέταιρους τους, το παρόν και το μέλλον εκατομμυρίων εργαζομένων, που κάνουν στάχτη κάθε προσπάθεια να σχεδιάσουμε τη ζωή μας, εστίασαν στις φλόγες.
Πιστεύουμε ταυτόχρονα, πως μια νέα κατάσταση θα διαμορφωθεί στην κοινωνία, όχι με την απελπισία και την αίσθηση πως δεν έχουμε αύριο. Η αυτοπεποίθηση και η πάλη να οργανώσουμε πλευρές της καθημερινής μας ζωής, να ρίξουμε την κυβέρνηση, να δοκιμάσουμε να αυτοκυβερνηθούμε τσακίζοντας το αστικό κράτος και την εξουσία του, είναι αυτή η προοπτική που θα «κάψει» τον καπιταλισμό και τους πολιτικούς του υπηρέτες, και θα δώσει στα όργανα της αυτοκυβέρνησης των εργαζομένων κάθε πτυχή, υλική και πνευματική της κοινωνίας και του περιβάλλοντος που ζούμε, για να παρέμβουμε και να το αλλάξουμε συλλογικά.
Τις ώρες αυτές, που οι «δραματικές» συνεννοήσεις στην Ε.Ε., βρίσκονται σε εξέλιξη για άλλη μια φορά. Τις μέρες αυτές που θαρρετά μας δηλώνουν πως τον Ιούνιο το αργότερο θα έχουμε νέα κλοπή στα εργατικά δικαιώματα. Τελικά, σε μια ιστορική περίοδο που συνολικά κρίνονται οι όροι οργάνωσης της κοινωνίας και η θέση των εργαζόμενων μέσα σε αυτήν, η προσπάθεια να αναζητήσουμε μέσα στους χώρους δουλειάς, στην κεντρική μας αντιπαράθεση με τους κυβερνώντες τις απαντήσεις είναι ένα καθήκον εξαιρετικά επείγον.
Ταυτόχρονα, τώρα που το υποτιθέμενο αντιπολιτευτικό ρεύμα στα μνημόνια φαίνεται προσπαθεί να εμφανιστεί διευρυμένο, έχει κρίσιμη σημασία, η πάλη ενάντια στους http://www.blogger.com/img/blank.gifεθνικούς δρόμους και τις εθνικές επιλογές. Το στοιχείο του διεθνισμού, της πάλης με τη λογική πως στην ίδια μας τη χώρα είναι ο εχθρός. Που είναι άλλωστε και ο πραγματικός βατήρας για μια εργατική σύνδεση με τους εργαζόμενους των χωρών της Ευρώπης. Για την ανάσχεση των δεξιών ή και αριστερών πολιτικών σχεδίων, που θα επιδιώξουν να εγκλωβίσουν σε νέες κοινοβουλευτικές αυταπάτες την κοινωνική οργή. Των φασιστικών αντιλήψεων που σπεκουλάρουν στην καθημερινή ανασφάλεια των εργαζομένων, για να ποτίσουν με τον εθνικισμό, την αγανάκτηση. Είναι άλλωστε απάντηση και απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα, η προσπάθεια να πάρουμε στα χέρια μας την πάλη για την εργατική επιβίωση, που περισσότερο παρά ποτέ είναι συνδεδεμένη με τις συνολικές επιλογές, και τις προτάσεις. Με το ζήτημα του ποια τάξη κρατάει το τιμόνι.
Πηγή:http://diethnistis.gr/
via kokkinos typos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου